Opowieść o miłości, rozłące i tęsknocie, łącząca dokument i literaturę. Jej podstawą fabularną są odnalezione po latach listy dziadków autorki z czasów pierwszej wojny światowej. Korespondencja obejmowała swym zasięgiem teren między Poznaniem a frontem wschodnim na Mazowszu i nad Niemnem. Opierając się na opowieściach rodzinnych, odwołując się do opracowań historyków i materiałów z ówczesnej prasy wielkopolskiej, a także ilustrując tekst archiwalnymi dokumentami, zdjęciami i pocztówkami, autorka odtwarza obraz Poznania z lat 1914-1915. Przedstawia miasto z całym jego kolorytem i mentalnością mieszkańców. Język powieści, jako odzwierciedlenie ścierających się kultur, zachwyca zderzeniem współczesnej polszczyzny literackiej z archaizmami i pełną germanizmów gwarą wielkopolską. Książka jest również pretekstem do rozważań o prawdziwości literatury, jej wiarygodności w odtwarzaniu losów ludzkich.

[Wydawnictwo Iskry, 2003]