Książka o polemice politycznej, dotykająca dna cierpienia ludzkiego. Herling-Grudziński ogląda oczami litości i odtwarza środkami sztuki ból więźniów radzieckich obozów pracy. Opis faktów jest w niej prosty, trzeźwy i kryształowo czysty, napięcie uczuciowe tym intensywniejsze, im bardziej kontrolowane i trzymane na uwięzi. Mimo wszystkich potworności, o jakich opowiada, jest to książka pełna współczucia i nadziei.