„Ćpun” nie był dla mnie łatwą do przeczytania książką. Wiele razy wzdrygałam się i po prostu musiałam przerwać na chwilę czytanie, aby się przełamać i wrócić do powieści. Nie wiem, czy ktoś czytał „Pamiętnik narkomanki” Barbary Rosiek. Gdy sięgnęłam po „Ćpuna”, myślałam, że to będzie coś w tym rodzaju, ale się pomyliłam. Jest ciekawa, owszem, ale ukazuje straszne, prawdziwe życie narkomanów, dorosłych, którzy tkwią w nałogu już sporo czasu. Książka dość ciekawa, lecz nie jest jedną z tych, którą się weźmie do ręki i nie można przestać jej czytać. Jeśli odstawisz ją, dokończysz później, nie będziesz cały czas o niej myślał, co się będzie dalej działo. Wydaje mi się, że to dlatego, iż akcja jest troszkę niemrawa, autor podaje prawie same suche fakty, nie ma jakichś wątków pobocznych. Jednak śmiało mogę ją polecić wszystkim tym, którzy chcą zrozumieć, czym jest życie w ciągu i głód narkotyczny.