Szczerze mówiąc, książka mnie nie usatysfakcjonowała. "Wciągający thriller psychologiczny!" - zachęca nota na okładce. Jednak sposób narracji ani sama też lektura nie sprawiają trudności w wydedukowaniu, kto jest winny, kto jest "zły".

Specjalistka od wstrząsów pourazowych, Samantha Laschen wyjeżdża z Londynu ze swoją córką Elsie, by mieszkać na wsi i tam otworzyć oddział szpitala. Zaczyna także pisać książkę. Oczywiście Samantha jest typową bohaterką takich książek - nowoczesna, a równocześnie wcale nie idealna samotna matka, która nie umie gotować i ma trochę nietypowe podejście do swojej córeczki.

Gdy tylko Samantha przyjeżdża do miasteczka Stamford, zostaje tam popełnione brutalne morderstwo. Córce ofiar, znalezionej z podciętym gardłem Fionie (lub też, jak ją później nazywano, Finn) udaje się przeżyć. Miejscowa policja (wyjątkowo mało kompetentna, lekceważąca wskazówki i myląca tropy) postanawia umieścić Finn w bezpiecznym miejscu - a gdzie może być bezpieczniej, niż w spokojnym domu, w którym mieszka psycholog? Tak więc Finn trafia do domu Samanthy, która z początku wcale nie jest zadowolona z tej sytuacji. Samancie jest jej naprawdę żal - biedna, niewinna dziewczyna, która przeżyła tak wielki wstrząs, że nie jest w stanie wydusić z siebie słowa! Mieszkają one razem podczas nieudolnego śledztwa policji i udaje im się zaprzyjaźnić - Finn ożywa i wcale nie chce opuścić domu Samanthy, jej chłopaka Danny'ego i małej Elsie.

Jest też kilka postaci drugoplanowych - dwóch oficerów policji, pociągający doktor Daley, sprzątaczka... czy tak trudno domyślić się, kto jest mordercą? Samantha nie ma wątpliwości - po ciągu różnych tragicznych zdarzeń nie waha się przed podjęciem własnego śledztwa.

Moim zdaniem książka nie jest wciągająca - doczytałam ją do końca zaledwie z ciekawości albo raczej by potwierdzić swoje wcześniejsze przypuszczenia. Stąd też moja ocena - dobra, ale bez zachwytów.