Mam 13 lat i byłam zmuszona przeczytać w tym roku "Krzyżaków". Przez opinie kolegów, którzy zaczęli czytać przede mną, starałam się rozpocząć lekturę jak najpóźniej - odkładałam ją w czasie. Dwa dni temu skończyłam czytać. I z zadowoleniem stwierdziłam, że spodziewałam się po tej książce o wiele mniej. Ostatnie strony czytałam z zapartym tchem. Nie umiałam się oderwać! "Krzyżacy" spodobali mi się. Jest w nich coś, czego często brak w lekturach szkolnych. Z chęcią przeczytałam i z żalem odłożyłam książkę, obiecując sobie przeczytać ją jeszcze raz.

Opowieść o konflikcie polsko-krzyżackim i o czymś więcej. W dzisiejszych czasach możemy przyjrzeć się "Krzyżakom" nie tylko oceniając postawę Polski w sporze z Krzyżakami, ale także porównując ją z naszymi dzisiejszymi zachowaniami.

Miałam wrażenie, że takich książek, jak ta Sienkiewicza, powinno być więcej w kanonie lektur. Bo ta książka dużo we mnie wniosła. Dziwi mnie tylko, czemu tak wiele osób uważa, że książka jest nudna. Dla mnie o wiele trudniejsze było przeczytanie "W pustyni i w puszczy", przebrnięcie przez które zakończyło się fiaskiem - zrezygnowałam.