Użytkownik: estryj 27.03.2006 19:23 napisał(a):
Odpowiedź na: Pierwszy raz przeczytałem... | Fajny_Ja Nie znam nikogo, kto by czytał książkę. zadziwiające jak trafia do ludzi.Przypadkiem.I niesamowite jest,jak zostaje w pamięci, świat totalitarny z pierwszej częsci jest szalenie sugestywny, ale to on wydaje się bardziej zaczarowany niż i niesamowity niż sielanka po drugiej stronie księżyca. Nie wiem czy próbowałeś innych książek autora, ale są raczej typowym SF.Ksiązka kultowa, nikomu nie znana. Również polecam gorąco.

Użytkownik: Yancy 05.05.2008 13:53 napisał(a):
Odpowiedź na: Nie znam nikogo, kto by c... | estryj Dla mnie ta książka ma status - kultowa. W dzisiejszym świecie słowo kultowy straciło jakiekolwiek znaczenie. Jest nadużywane i niemal o wszystkim mówi się że jest kultowe. Ja jednak nie należę do ludzi, którzy szafują na prawo i lewo takimi określeniami.
Pierwszy raz przeczytałem książkę w podstawówce albo w początkowych klasach liceum, nie sięgam już pamięcią dokładnie, było to naprawdę dawno temu. Książka zachwyciła mnie w każdym calu. W ciągu kolejnych lat czytałem ją wielokrotnie i nieodmiennie zachwycał mnie jej specyficzny klimat. W pewnym momencie biblioteczny egzemplarz zaginął i minęło dobrych kilka lat nim mogłem sięgnąć po nią kolejny raz, by sprawdzić czy moje uczucia się nie zmieniły. Internet i aukcje okazały się pomocne. Bez problemu nabyłem egzemplarz i kolejny raz zagłębiłem się w lekturze. Tak, magia nadal działa.

Celowo nie umieszczam dłuższej recenzji, mam wrażenia że mój obiektywizm pozostawiałby zbyt wiele do życzenia. Podchodzę zbyt emocjonalnie do tej pozycji. Ale była to naprawdę ważna książka w moim życiu.

Pana Markowskiego czytałem jeszcze "Ożeniłem się z brzydką dziewczyną". Interesujący przedsmak przed lekturą "Pajęczyny. Pod drugiej stronie księżyca". Innych książek autora niestety nie znam.

Polecam przeczytać. Może kolejna osoba będzie miała podobne odczucia po przeczytaniu?

Użytkownik: so_cold_ 21.10.2012 15:35 napisał(a):
Odpowiedź na: Pierwszy raz przeczytałem... | Fajny_Ja W moim przypadku było tak samo - przeczytałam tę książkę w podstawówce albo w gimnazjum i mocno utkwiła mi w pamięci. Chyba był to jeden z utworów od których zaczęła się moja miłość do książek fantastycznych. Często o niej myślałam ale do gimnazjalnej biblioteki już dawno nie mam dostępu, z fabuły pamiętałam już niewiele. Aż w końcu wpadłam na genialny pomysł żeby przeszukać allegro i tak oto zostałam posiadaczką egzemplarza w zawrotnej cenie kilku złotych:)
Wrażenia po latach - już niestety nie te same. Nadal mi się podoba, ale nie ma już tego zachwytu. Może to wina przeczytanych po drodze bardzo wielu książek fantasy i s-f, mam już większe wymagania. Jednak nie żałuję zakupu, klimat tej powieści jest niepowtarzalny i mogę ją polecić każdemu.

Użytkownik: Sten 06.10.2016 22:37 napisał(a):
Odpowiedź na: Pierwszy raz przeczytałem... | Fajny_Ja Jak Piotr trafił do domu przypominającego głowę kobiety? Czemu Łabędź się nazywa jak nazywa? Wcześniejsze losy Piotra, Anny, Łabędzia, Filipa, Gołębiarza, Lizy, Pergamina możemy poznać w poprzedniej książce autora pt. „Ożeniłem się z brzydką dziewczyną”, która pod względem metafor, poetyckiego stylu i „nierealizmu” znacznie wyprzedza „Pajęczynę”. Obie książki właściwie tworzą trylogię: „Ożeniłem się z brzydką dziewczyną”, „Pajęczyna” i „Po drugiej stronie Księżyca”.