Po co smokom termosy, kim naprawdę był Smok Wawelski, jak wygląda muzyka i ile smoków potrzebnych jest do rozegrania meczu piłki nożnej?

Na te i wiele jeszcze innych pytań znajdziemy odpowiedzi w genialnej książeczce Beaty Krupskiej "Sceny z życia smoków". Dziełko błyskotliwe i niezwykle urocze - bo takie są przecież wszystkie smoki (nawet jeśli wydają się nam niezbyt bystrymi). Jest w tej książeczce tyle ciepła, że wystarczy nawet na najbardziej srogą zimę - ale nie jest to historyjka napuszona i uzurpująca sobie prawo do moralizowania. Bynajmniej - naiwna wręcz szczerość (jakże brak jej w dzisiejszej literaturze dla dzieci) doskonale koresponduje z umiejętnie wtrącaną ironią - ale nie szyderstwem, tylko sympatycznym, choć chwilami dość specyficznym poczuciem humoru. Niewątpliwym atutem są naprawdę cudowne rysunki, przedstawiające nasze kochane smoki trochę niekanonicznie, ale zarazem bardzo trafnie (bo przecież smoki to nie jakieś dinozaury, tylko naprawdę milusie stworzenia z termosami na szyi - a pamiętacie smoka Milusia z przygów Kajka i Kokosza?).

"Sceny" są godne polecenia czytelnikowi w każdym właściwie wieku - nikt nie jest na nie ani za mały, ani za duży, co jest niewątpliwym atutem książki. I żal tylko, iż nadchodzi w końcu zimowy sen, a my musimy rozstać się z tą niezwykłą kompanią. I chciałoby się rzec - czy to już ostatnia scena? Ale może właśnie w pewnym niedosycie kryje się też siła - a tymczasem wsłuchajmy się w melodię saksofonu Smoka Zygmunta - może zobaczymy Łysego Psa?