Moje spotkanie z książką Vidala było przypadkowe. Jednak mam nadzieje, że los przygotuje dla mnie jeszcze wiele tak miłych przypadków.

Najuczciwiej będzie, jeżeli od razu zaznaczę, że książka nie jest dla każdego. Wielbicieli Whartona czy Sapkowskiego zapewne zniechęci język, jakim posługuje się Vidal. Czytając "Stworzenie świata" ciężko było mi czasem pozbyć się wrażenia, iż czytam podręcznik do historii. Jednak po pewnym czasie zupełnie przestałem zwracać na to uwagę. Ba... pozwala to nawet lepiej wczuć się w akcję. Nie chciałbym urazić w tym momencie fanów Sapkowskiego (do których sam się zaliczam), ale opisywanie średniowiecza językiem tak nowoczesnym, że stosowanym jeszcze przez niewielu pisarzy, jest mało przekonujące, a smakuje wszystkim. Tak jak Coca-Cola:).

Ksiązka opowiada o Cyrusie Spitamo. Ale to nie główny bohater jest tu najważniejszy. Jest on tak naprawdę tylko tłem przygód, jakie go spotykają, a jest ich naprawdę siła:).

Akcja książki rozgrywa się w czasach, w których Ateny i Persja walczą ze sobą o hegemonię nad całym cywilizowanym światem, a przynajmniej całym w ich oczach. Czytając dzieło Vidala nie tylko odbywamy fascynującą podróż po Persji, Indiach czy Chinach, ale i poznajemy najważniejsze osoby tamtych czasów, z Buddą i Konfucjuszem na czele. Postaci tych dwóch wielkich ludzi zostały przez autora tak przekonująco opisane, że nie wyobrażam sobie, aby mogły zachowywać się inaczej. Słowa, które wypowiadają, również nie wydają się przypadkowe, ale pisane po wnikliwej analizie tekstów historycznych.

Cały ten, tak odległy dla nas kulturowo, świat z dziwnymi obrzędami, jak rzucanie swoimi genitaliami w otwarte drzwi domów (Jak ktoś nie trafił, to... sami zobaczcie), czy innymi, na których opisanie tu nie starcza mi odwagi, ma w sobie jakąś magię, która nie pozwala oderwać się od tekstu.

Autor demaskuje również mit o wyższości Aten nad resztą świata śródziemnomorskiego, o czym mówi się głośno od niedawna.

Jeśli lubisz historię - czytaj śmiało. Jeśli nie - spróbuj.