Przez dwadzieścia lat, od roku 1919 do 1939, a więc przez cały okres swego istnienia, 6 Pułk Artylerii Lekkiej związany był z Krakowem. Starsze pokolenie mieszkańców tego miasta pamięta żołnierzy z ciemnozielonym otokiem na czapce, którzy zresztą, skoszarowani na ówczesnym obrzeżu miasta, rzadko dawali się widzieć w centrum. Podziwiać jednak można było ich samych oraz ich działa i haubice podczas okolicznościowych defilad i przeglądów na Błoniach, w dniu święta pułkowego czy też w chwili powrotu z letniego poligonu.

Tego to pułku dzieje kreśli jeden z byłych jego oficerów, Jan Pabich, opierając się na wspomnieniach własnych oraz swoich kolegów pułkowych, a w niewielkim tylko stopniu korzystając ze źródeł pisanych. Dzięki temu historia pułku, przedstawiona przez pryzmat przeżyć poszczególnych oficerów, podoficerów czy kanonierów, staje się bliższa czytelnikowi, nabiera barw życia. Odnosi się to zwłaszcza do szczegółowo przedstawionego okresu kampanii wrześniowej: w tej części książki śledzić możemy losy każdej baterii dzień po dniu i niemal godzina po godzinie, od momentu wyruszenia z koszar, przez pierwsze walki na Śląsku i potem długi szlak odwrotu aż do kapitulacji w dniu 20 września pod Cieszanowem.

[Wyd. Literackie, 1982]