"Kiedy się miłość śmiercią stała..." to tomik poezji dość niezwykły, mający właściwie dwóch autorów: poetę - K.K. Baczyńskiego i wiernie podążającego jego ścieżkami biografa - W. Budzyńskiego. Z tej współpracy powstała książka ciesząca się wielką popularnością, o czym świadczą kolejne wznowienia pozycji.

Tomik jest wyborem stu wierszy K.K. Baczyńskiego, ułożonych w porządku chronologicznym i opatrzonych komentarzami biografa. Już na wstępie W. Budzyński zaznacza, iż z założenia starał się nie omawiać treści wierszy. Czego więc dotyczą komentarze? Zazwyczaj zawierają informacje na temat: adresata wiersza (kim był dla poety), okoliczności powstania utworu, daty pierwszej publikacji itp. Komentarze są krótkie, czasem wręcz lapidarne, dlatego uważam, że mimo oddzielnego wydania tomik pozostaje aneksem do publikacji biograficznych o poecie.

Na szczególną uwagę zasługuje różnorodność wierszy zawartych w tym zbiorze. Czytelnik znajdzie tu wiersze młodzieńcze - przedwojenne (np. "Piosenka"), utwory religijne (m.in. "Psalmy"), erotyki, wiersze-piosenki (chociażby "O Barbaro"), znaną każdemu "Elegię o..." (chłopcu polskim), ale także niepublikowany dotąd wiersz pt. "Romantyczność".

Pomimo chronologicznego ułożenia, wiersze tworzą integralną całość. Nie razi sąsiedztwo wierszy-piosenek wojennych (które z założenia są humorystyczne, "lekkie") z erotykami czy utworami religijnymi, bo wszystkie dzieła K.K. Baczyńskiego odnoszą się do tematyki miłości i śmierci - dwóch przeciwieństw, które poeta proroczo łączy w swoich utworach, aż do dnia, kiedy jego patriotyczne umiłowanie Ojczyzny doprowadza go przed oblicze śmierci.