Jest to trzeci tom fabularyzowanej biografii Juliusza Cezara. Cykl zapowiadany jako trylogia taką się nie okazał, bo akcja tej części bynajmniej nie opisuje ostatnich dni Cezara. Wręcz przeciwnie, na kartach powieści są opisane największe i najsłynniejsze dokonania Juliusza. Akcja zaczyna się, gdy nasz bohater tkwi na placówce w Hiszpanii, ale szybko przyzywa go wielka polityka. Zawiązuje triumwirat z Krassusem i Pompejuszem, a następnie wyrusza do Galii, by podbić barbarzyńską krainę ku chwale Rzymu. Powieść kończy się nad słynnym Rubikonem.

Wiele nowego o bohaterach nie da się napisać, nadal da się wyczuć przytłaczającą charyzmę Juliusza, ludzie robią dokładnie to, czego się po nich spodziewa, a nawet więcej. W połączeniu z doskonałym doborem podwładnych Cezar uzyskał idealnie działającą i rozumiejącą go machinę wojenną.

Trochę żałuję, że elementy związane z kampanią galijską nie zostały nieco bardziej rozwinięte. Dobrze omówiony jest w zasadzie sam początek i koniec. Do tego małe interludium o desancie do Wielkiej Brytanii i to wszystko. Mimo tego książkę czytało się całkiem nieźle i wyjątkowo chyba nie było zbyt wielu zmian historii dokonanych przez autora, choć oczywiście bez ubarwień i naciągnięć się nie obeszło.