Grupa licealistów prosto z klasy trafia na front I wojny światowej. W szkole i rodzinnym mieście karmiono ich tekstami, że jadą walczyć za ojczynę, że będą bohaterami. A trafiają po prostu na rzeź. Widzą kolegów umierających z rozerwanymi brzuchami, oderwanymi nogami itp. Mniej myślą o tym, czy przeżyją jutro. Częściej o tym - czy będą umieli żyć, gdy wojna się wreszcie skończy. Smutna jest ta książka. Najsmutniejsze jest to, że od tamtych czasów niewiele się zmieniło.