Użytkownik: Andune 09.05.2013 19:03 napisał(a):
Odpowiedź na: Historia zaczyna się od z... | d_rex Przyznam, że po przeczytaniu tej książki mam dość mieszane uczucia.

Z jednej strony chwilami jest to całkiem udatna parodia bajek. Księżniczki masowo zamieniają się w miecze / ropuchy / korony / zasypiają na sto lat. Hamarak uzależniony od świeżego chleba czy bajkopisarz opisujący, że "macocha wydała księżniczkę za księcia z obcego kraju, więc znowu była najpiękniejsza w państwie" z pominięciem tej całej afery z jabłkiem i krasnalami - dodają nieco uroku.

Z drugiej, jak wspomniał autor recenzji, książka jest po prostu płaska, a bohaterowie jednowymiarowi i nie budzący zbytnio sympatii albo niechęci. Co mi najbardziej przeszkadzało, to kukiełkowatość postaci. To tak, jakby autor bawił się lalkami i mówił: "A teraz chcę, żebyś mi się ukłoniła" i zgina lalce plecy. Postać zmienia zachowanie w przeciągu jednego zdania. Hamarak w jednym zdaniu jest uczynnym drwalem, który chce wyruszyć z nowo poznanymi przyjaciółmi w podróż, a w następnym stwierdza, że woli jednak zostać królem i ożenić się z córką piekarza.

Akcja niby się toczy i jest na poziomie standardowej bajki spisanej przez braci Grimm - to jest chodzą, zbierają coś, spotykają, załatwiają, odczarowują. Brak jakichkolwiek emocji. Niby Kedrigern mówi, że chce wrócić do domu, niby jego żona się boi, kiedy nagle jej mąż znika, idąc przed nią na ścieżce - ale jakieś to wszystko mdłe.

Krótko - czyta się szybko, ale nie zachwyca. Stanowczo nie zachwyca.