Książka Bułhakowa jest opowieścią o... no właśnie, o czym? Pozornie opowiada o losach psa Szarika, który został poddany nowatorskim eksperymentom prof. Filipowicza, w wyniku których stał się prawie człowiekiem. Ale tylko powierzchowna lektura odsłania opowieść o dziwnych losach psa. Tak jak w przypadku innych utworów Bułhakowa, nie sposób poprzestać na tym, co dosłowne. Wielopłaszczyznowość - to dobre określenie dla dzieł tego twórcy. Chociaż, oczywiście, "Psie serce" nie dorównuje wartościom "Mistrza i Małgorzaty", istnieją jednak pewne podobieństwa. Groteskowy obraz świata, złożoność natury człowieka i jego działań to na pewno cechy wspólne. Współczesny czytelnik, żyjący w dobie sporów o moralny aspekt klonowania i eutanazji, powinien przeczytać ten utwór - przede wszystkim po to, by poddać refleksji cel tego typu eksperymentów. Dodatkowym walorem jest wszechobecny w utworze humor.

Polecam tę lekturę czytelnikom, którzy lubią zagłębić się w ukryte sensy dzieła.