Pierwsze oznaki zmian pojawiają się, gdy Saara ma cztery lata. Tego dnia samochód rzeźnika zabiera ich konia. Rodzice stopniowo pozbywają się ziemi, a w końcu cała rodzina przeprowadza się do miasta. Nowe życie nie podoba się dziewczynce. Tęskni za wsią i spokojem, czekając wakacji, kiedy to ma pojechać do pozostałej na wsi ciotki. Ale tam nic nie jest takie jak dawniej.

"Saara..." to piękna książka o przeżyciach dziecka w czasie wielkich zmian. Powieść została napisana, by ukazać los dzieci, których rodzice porzucili dawne życie na rzecz lepszych warunków i szerszych perspektyw. Podoba mi się optymistyczny ton książki i (wbrew pozorom) szczęśliwe zakończenie.