Pierwszy tom trylogii (cykl "Magiczne Burze") - kolejne tomy to "Burza" i "Przesilenie", czyli - zgodnie z naturą burz. Akcja dzieje się, jak spora część książek tej autorki, w świecie "Valdemaru". Historia widziana jest oczami młodego chłopca. Mieszka on w Karsie, państwie, w którym w wyniku przewrotu zmieniła się władza. Zostaje uczniem jednego z kapłanów i razem z nim jedzie w misję dyplomatyczną - do Valdemaru. Jako że Kars i Valdemar jeszcze do niedawna były w stanie wojny, misja pachnie zdradą stanu. Tym bardziej, że chłopiec wielokrotnie słyszał o białych koniach-demonach przerażające opowieści. Podróż i sama misja okazują się jednak prawdziwą lekcją dyplomacji zarówno dla tegoż chłopca, jak i dla mnie. Ze zdziwieniem dowiadujemy się, jak wiele z wojennych opowieści jest zwykłą propagandą. I jak rozmawiać z ludźmi, którzy przecież jeszcze do niedawna byli wrogami! Książka, czy raczej cały cykl jest zgrabnie napisany, stanowi zamkniętą całość, osadzoną w bardzo starannie opracowanym przez autorkę świecie Valdemaru. W miarę rozwoju młodego chłopca narracja przenosi się też i na inne wątki, tak więc miałem wrażenie, że uczę się razem z nim otaczającego świata. A świat ten okazał się nadzwyczaj rozbudowany, z własną historią i wieloma wartymi poznania wątkami. I tu jest ryzyko - jeśli spodoba się ta trylogia, grozi to niechybnie zatonięciem w książkach Mercedes Lackey - w kilku trylogiach opisuje ona całą historię Valdemaru - łącznie to jest już spora sterta książek. I co ciekawe, wszystkie są na dobrym poziomie, opisując kolejne etapy dziejów państwa. Szybko pojawia się problem z kolejnością czytania poszczególnych trylogii. Można naturalnie czytać chronologicznie, ale moim zdaniem lepiej jest czytać "od środka", a potem cofnąć się do wcześniejszych historii. Są one tak napisane, że znajomość późniejszych dziejów nie psuje książki, a raczej przeciwnie, wyjaśnia wiele spraw. Opisywany cykl, "Magiczne burze", jest już dosyć "daleką" trylogią, wcześniej są jeszcze co najmniej trzy (dziewięć książek), niemniej bez obaw można od niej zacząć lekturę. Każda z trylogii ma swoje postacie, tak więc nie ma ryzyka, że będzie się przez 15 tomów czytać o tych samych ludziach (jak np. w "Belgariadzie").

Kiedyś usłyszałem, że różnica pomiędzy kobietą a mężczyzną polega na tym, iż kobieta skupia się na relacjach między ludźmi, a mężczyzna na zadaniach do wykonania. Tutaj się to potwierdza, pani Lackey bardzo często opowiada historię poprzez opis relacji, jaka wiąże bohaterów między sobą. Uczucia są siłą napędową jej świata, co w przypadku tragicznej śmierci ukochanego owocuje wzruszającymi opisami, które z wrażliwszych czytelniczek potrafią wycisnąć łzy. Zapewne żeby nie wejść w formę romansu, Lackey zdecydowanie uprościła problemy miłosne, wprowadzając "więź życia" - magiczne połączenie, które powoduje, że jeśli tylko dane dwie osoby się zobaczą, to się zakochują i już. Trzeba przyznać, że tak jest zdecydowanie łatwiej. Dodatkowo, jest to jeden z nielicznych cykli, gdzie istnieją wszystkie możliwe związki - również homoseksualne. Autorka traktuje je jako całkowicie naturalne i ze swobodą wdaje się w opisy uczuć młodego chłopca do jego kochanka. Nie jest to coś, co spotyka się w lekkich i łatwych książkach do poduszki, jednak, moim zdaniem, ten cykl to jest już "wyższa półka" fantastyki. Warto przeczytać.