Dawno nie czytałam czegoś tak sentymentalnego, łzawego, ckliwego i mydlano-operowego. Sięgnęłam po tę książkę po namowach koleżanki, która rozpływała się z zachwytu. Początek nawet mnie urzekł. Jest tam doskonały fragment o tęsknocie - przejmujący do głębi. Ale im dalej, tym gorzej. Autor nagromadził na stronach jednej książki wszystkie nieszczęścia świata. I podał je w formie papki, znanej z mydlanych oper.