Obok „Roku 1984” Orwella „Nowy Wspaniały Świat” to absolutna klasyka antyutopijnych wizji społeczeństwa przyszłości. Książka o sugestywności młota pneumatycznego i intensywności sennego koszmaru. Obezwładniający klimat opowieści Huxleya nie pozwala nawet na moment oderwać się od lektury, a po jej skończeniu w pamięci na długo pozostaje atmosfera konsekwentnie zbudowanego, przerażającego obrazu odhumanizowanego świata ludzi eugenicznie programowanych w czasie sztucznej ciąży, hodowanych i starannie modyfikowanych przed urodzeniem.

Poszczególne kasty społeczne potrzebują osobników o ściśle określonych cechach: wzroście, sile fizycznej, inteligencji. „Przysposabianie” dla potrzeb kast i konkretnych zawodów rozpoczyna się na etapie płodowym: hipnotycznie warunkowane i sztucznie stymulowane dzieci nie potrafią wyobrazić sobie życia poza swoją kastą, żywią organiczną niechęć do kast obcych. Całe życie jednostki jest od początku do końca kontrolowane i podporządkowane interesowi społeczności. Tłumione są wszelkie przejawy indywidualizmu czy samodzielnego myślenia, ludzi otępia się przynoszącym zapomnienie narkotykiem i prymitywnymi rozrywkami. Wszystkie te zabiegi podporządkowane są jednemu celowi: stworzeniu społeczeństwa idealnego, bez jednostek sfrustrowanych i nieszczęśliwych, zapewniającego swoim członkom idealne bezpieczeństwo. Jednak cena jest wysoka: całkowita utrata wolności myślenia, wyboru i działania.