Największą przyjemność w tej książce sprawia wszędobylska ironia, obecna w każdej niemal kwestii i myśli Katie. Możemy z radością obserwowa,ć jak szczytne i w istocie dobre założenia Davida i Goodnewsa są przepuszczane przez filtr sarkazmu głównej bohaterki.

I, mimo że to mało szlachetne, jakoś zgadzamy się z Katie. Dobro czynione z trudnych do zidentyfikowaia pobudek staje sie tylko drażniącym sumienia innych ludzi dziwactwem, a kiedy uświadomimy sobie przewrotność takiego zjawiska, może lepiej zrozumiemy cynizm Katie.