Gdyby zapytano mnie, o czym jest powieść "Nędznicy", miałbym spore problemy z udzieleniem odpowiedzi, bowiem nie sposób ująć w kilku zdaniach chociażby cząstki treści "Nędzników". Wiktor Hugo zaprezentował w swoim dziele bardzo szeroki wachlarz, nie tyle własnej fantazji, co osobistych przeżyć, które czynią tę książkę powieścią interesującą.

Jako że co każdy rozdział akcja zmienia się niczym w kalejdoskopie, trudno jednoznacznie stwierdzić, kto jest jej głównym bohaterem. Owszem, początkowo wydawać się może, że to Jan, człowiek bardzo skrzywdzony przez los jest pierwszorzędną postacią owej powieści, gdyż to on najczęściej pojawia się w tym czterotomowym dziele, jednakże w "Nędznikach" są również postacie, których nie można pominąć, takie jak: altruista - biskup Benvenuto, patriota Mariusz, rzezimieszek Gavroche, osierocona Kozeta, a także łotr - Thenardier i wielu innych.

W kilku rozdziałach autor opisał również własne odczucia, kiedy to odwiedził miejsce stoczenia ostatniej bitwy pod Waterloo, gdzie jak wiemy Napoleon został ostatecznie pokonany przez Wellingtona. Hugo na podstawie własnych wiadomości opisał przebieg ostatniej klęski francuskiego geniusza wojny.

Zanim Państwo sięgną po przezentowaną przeze mnie lekturę, chciałbym ostrzec, że jest to książka naprawdę bardzo trudna, w związku z tym wymaga dużej koncentracji, należy czytać ją w ciszy i spokoju, przy czym nie zaszkodzi dwukrotne czytanie tego samego rozdziału. Proszę mi wierzyć, ale przy drugim czytaniu, chociażby fragmentu z "Nędzników", dostrzegałem coraz to nowy szczegół, którego jakoś nie zauważyłem przedtem.

Uważam, że "Nędznicy" są w stanie wzruszyć, bowiem momentami nawet w sposób brutalny przedstawiają nam życie codzienne ludzi, których nie szczędził los. Sądzę, że należy tę książkę przeczytać, gdyż może ona nauczyć nas współczucia i pokory, nie tylko do nędzników w sensie biedak czy żebrak, ale do osoby, która zwyczajnie nie miała szczęścia w życiu.