Z posłowia Teresy Garbacik:

"Problem bycia emigrantem to jeden z głównych wątków najlepszej chyba w dotychczasowym dorobku pisarskim powieści Joségo Donosa. Chilijski pisarz w mistrzowski sposób, nie pozbawiony ironii, a także - co nader rzadkie, jako że temat skłania do patetyczności - i humoru, opisuje środowisko Latynosów na uchodźstwie w Hiszpanii, przedstawia sylwetki emigrantów, zagubionych, cierpiących, a niekiedy odcinających kupony od przeżytych udręk (choćby to było tylko kilka dni więzienia) lub robiących wręcz doskonały interes na "sprawie Chile". [...]

Część z nich przebywa bądź to na przymusowym, bądź na dobrowolnym wygnaniu, próbując pracować, tworzyć, prowadzić walkę polityczną z odległym reżimem, odnaleźć się w hiszpańskiej rzeczywistości, co właściwie udaje się - nie bez konfliktów - tylko najmłodszej generacji, wychowanej już na obczyźnie i znieczulonej na sprawy żywo obchodzące rodziców".

[Oficyna Literacka, 1991]