Druga część przygód Harry'ego. Drugi rok jego nauki w Hogwarcie. I drugie spotkanie z Voldemortem, choć nieco niezwyczajne. Moim zdaniem najsłabsza jak dotąd część serii.

Została otwarta Komnata Tajemnic. Cała szkoła sądzi, że to Potter jest dziedzicem Slytherina, po tym jak okazało się, że jest wężousty. Tak jak Salazar Slytherin oraz sam Lord Voldemort. Szybko nadchodzi groźba zamknięcia Hogwartu, odwołania Dumbledora ze stanowiska dyrektora i zatrzymanie Hagrida, z wywiezieniem go do więzienia włącznie. Zaczyna się robić bardziej strasznie i strach ten z tomu na tom narasta, tak jak rośnie w siłę Ten Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Harry jest starszy, ma też więcej wyzwań, ale i więcej wiedzy oraz doświadczenia. Zabawnych sytuacji dostarcza stosunek pomiędzy Harrym a profesorem Lockhartem, wprowadzenie Colina z nieodłącznym aparatem fotograficznym oraz "wielka" tajemnica woźnego Filcha.

Choć jest to część uznana przeze mnie za najsłabszą zupełnie nie chcę odradzać jej przeczytania. Pomijając to, że dowiadujemy się wielu nowych rzeczy o przeszłości i w ogóle o świecie czarodziejskim, czytałam ją z równie zapartym tchem co część pierwszą. W sumie nie wiem dlaczego uważam, że jest najgorsza, to zupełnie subiektywne odczucie. Ale i tak była dla mnie na tyle dobra, by obdarować ją "szóstką" na równi z innymi częściami.