Jedno z najlepszych opowiadań Gabriela Garcíi Márqueza. Bohaterem jest 75-letni pułkownik, który od kilkudziesięciu lat z niezachwianą wiarą czeka na przyznaną mu za zasługi wojenne rentę. Pułkownik, pomimo nędzy i ciężkiej choroby żony, ciągle zachowuje optymizm, jest dobrej myśli i wierzy, że "nigdy nie jest za późno, aby się coś wydarzyło". Akcja utworu rozgrywa się współcześnie w małym, południowoamerykańskim miasteczku. Fabuła opowiadania jest wstępem do wydanej 6 lat później powieści "Sto lat samotności", w której autor znacznie rozwija wątki rozpoczęte w opowiadaniu.