Są to pieśni wyrastające ze społecznych marginesów; i nawet środki językowe - rodzaj slangu pewnego, który tutaj jest używany - jest w swojej strukturze i w swojej inwencji bardzo podobny w bluesie i w greckich "rebetika tragoudia". […] Słowo - los - powtarza się we wszystkich tych trzech kulturach w kontekście owych form muzycznych, o których mówię. Kwintesencja losu ludzkiego, czyli "dor" - w Rumunii. Los, czyli "saudade", tęsknota i "mágoa" - w Portugalii. I los, przeznaczenie, tęsknota, naznaczona zresztą tragicznym piętnem - czyli "kaimos", "lachtara" - w Grecji. To słowa-klucze, które zjawiska przeze mnie przedstawiane spajają ponad barierami kulturowymi, językowymi.


Ireneusz Kania – tłumacz, poliglota. Przełożył kilkadziesiąt książek z kilkunastu języków przede wszystkim romańskich i azjatyckich także z greki starożytnej i nowożytnej, hebrajskiego i łaciny. Eseista, specjalista w dziedzinie buddyzmu i kabały. W 1995 roku otrzymał Nagrodę Polskiego PEN Clubu za przekłady literatury obcej na język polski.

Miłośnik jazdy na rowerze i pływania. Uprawiał podnoszenie ciężarów w wadze muszej.


[Wydawnictwo Austeria, 2021]