"Kiedyś, gdy czas i Muzy na to pozwolą, napiszę książkę [...], którą można zgubić i podarować. W pokoju, w domu czy bibliotece nie będzie przyciągać naszej uwagi. Nawet nie warto jej tam czytać. Daje przyjemność jedynie w korzennym zapachu drzew laurowych. Najlepiej po kawie, kiedy człowiek spoczywa na leżaku, zaciąga się wonnym papierosem, przeczyta półtorej strony i zapada w słodką drzemkę, podczas gdy mewy kołują nad błękitem wody".

Béla Hamvas


Béla Hamvas (1897-1968) należał do najbardziej oczytanych, najgłębiej i najśmielej myślących ludzi na Węgrzech. Po II wojnie skazany na milczenie, wykluczony z kręgu publikujących, największe dzieła napisał, pracując jako robotnik i magazynier na wielkich budowach socjalistycznych. Są u niego starożytni Grecy, autorzy ksiąg niepokoju, jak Montaigne, Kierkegaard czy Rilke, są malarze, jak Bruegel, a także ptaki, drzewa, gwiazdy oraz letnie i zimowe krajobrazy. W jego szkicach, pisanych z wiedzą filozofa i lekkością poety, przegląda się dawny i współczesny świat.


[Wydawnictwo Próby, 2022]