Mistrzyni poezji miłości w ponadczasowy, żartobliwy, nostalgiczny, ale także katastroficzny sposób snuje refleksje nad światem i zagadką istnienia.


Maria Janina Teresa Pawlikowska-Jasnorzewska (1891-1945), poetka i dramatopisarka. Urodziła się w Krakowie, w malarskiej rodzinie Kossaków. Debiutowała zbiorem poezji "Niebieskie migdały" w roku 1922. W roku 1928 ukazała się "Cisza leśna", następnie "Paryż", "Profil białej damy", "Surowy jedwab", "Śpiąca załoga", "Balet powojów", "Krystalizacje", zaś w roku 1939 zbiór "Szkicownik poetycki". Do września 1939 roku opublikowała kolejne tomiki wierszy: "Różowa magia", "Pocałunki", "Dansing", "Wachlarz". W 1935 roku otrzymała Złoty Wawrzyn przyznany jej przez Polską Akademię Literatury, a w 1937 Literacką Nagrodę Miasta Krakowa. Wiersze Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej stały się tekstami piosenek m.in. Ewy Demarczyk, Czesława Niemena, Kayah i Krystyny Jandy. Ku czci poetki jednej z planetoid nadano imię "Jasnorzewska".


[Wydawnictwo Świat Książki, 2022]