Wierni fani Zuzi z cyklu „Mądra mysz” pewnie kojarzą, że dziewczynka ma młodszego brata, Jakuba. W książce „Zuzia i nowy dzidziuś” dowiemy się, jak wyglądały przygotowania do jego pojawienia się w domu. Temat bardzo bliski mojej córce, bo sama jest starszą siostrą. Do tego M. bardzo lubi ten cykl książeczek dla dzieci. Ja również. Jednak co do treści tej konkretnej mam wiele zastrzeżeń.

Po pierwsze, to nie rodzice przygotowują Zuzię na pojawienie się nowego członka rodziny. To ona dość szybko przejmuje stery i np. oświadcza, iż dzidziuś ma spać w jej pokoju. Kiedy brat jest już w domu siostrze też na wiele się pozwala. Może obserwować, jak położna bada dziecko (nie każda położna może sobie życzyć, aby starszak brał udział w wizycie), albo posmakować mleka mamy (może przesadzam, ale dla mnie autorka weszła w zbyt intymną strefę). Są też dwie sceny, które dla mnie są absolutnie niedopuszczalne, tzn. zaglądanie do obcych wózków i wizyta w szpitalu. Co do pierwszej sytuacji, ktoś zwyczajnie może nie chcieć, aby obce dziecko niepokoiło jego pociechę, a autorka zapomniała podkreślić, że należy go o to zapytać. A druga? Przedszkolaki i oddział noworodkowy zwyczajnie nie idą w parze. Abstrahując od pandemicznych obostrzeń, szpitale mają swoje własne regulaminy odwiedzin i często jest w nich kryterium wieku. Nie zapominajmy też, że małe dzieci mogą zwyczajnie zarazić czymś nowo narodzonego maluszka, a na sali zazwyczaj przebywa kilka bobasów. Uszanujmy ich bezpieczeństwo.

Jest tu jeszcze jedna scena, która mi się nie podobała. Mama jedzie do szpitala, a Zuzia zastanawia się, czy mamę będzie bolało. O zgrozo! Po co, i tak zmartwionemu rozstaniem dziecku, podsuwać pomysł, że mamie może dziać się krzywda? Szczególnie, że autorka nie rozwiewa wątpliwości dziewczynki. A powinna.

Liane Schneider skupiła się na sferze praktycznej (czyli przygotowaniach), a nie poruszyła sfery emocjonalnej, która to dla mnie jest ważniejsza. W każdym domu owe przygotowania wyglądają inaczej i często są zależne od indywidualnych warunków mieszkaniowych. Natomiast emocje, jakie towarzyszą pojawieniu się młodszego rodzeństwa, są podobne. Dużo dzieci jest podekscytowanych, ale obawia się rozłąki z mamą. Starszaki mogą odczuwać złość i smutek, ponieważ rodzice poświęcają im mniej czasu. I właśnie to jest największym wyzwaniem, a nie, gdzie będzie stało łóżeczko.

Moją faworytką, jeżeli chodzi o książki o pojawieniu się bobasa jest bezkonkurencyjna „Tosia czeka na braciszka”. Bardzo pomogła nam ona przygotować się emocjonalnie na pojawienie się młodszego brata. W publikacji „Zuzia i nowy dzidziuś” znajdziemy wiele informacji praktycznych. Bohaterka jest zaangażowana w przygotowania na przybycie maluszka. Bardzo fajnie, że może robić tyle rzeczy, ale... Co zrobisz, drogi opiekunie, kiedy u was będzie to wyglądało inaczej, kiedy nie będziesz mógł pozwolić dziecku na tyle swobody, na ile pozwolono Zuzi?

[Recenzja była publikowana na blogu oraz innych portalach czytelniczych]