Genialny Alfred Hitchock mówił, że dobra historia powinna zaczynać się trzęsieniem ziemi. Stwierdzenie to wziął sobie do serca pan Knight przy pisaniu "Macek". Akcja dzieje się gdzieś w Anglii. Firma NIREX dokonuje próbnych odwiertów na terenie, gdzie w przyszłości ma stanąć składowisko odpadów radioaktywnych. Na miejsce przyjeżdża lokalna grupa ekologów, chcąca oprotestować budowę. W trakcie prac wiertniczych odnaleziono niezidentyfikowaną substancję, przypominającą włókna czy sierść. Kontynuowanie wierceń doprowadziło do uwolnienia nieznanego płynu przypominającego ropę naftową, ale kontakt z ciałem człowieka powoduje jego stopienie i bolesną śmierć. Wielu ludzi ginie na miejscu. Kilka dni później mieszkańcy zaczynają odkrywać skrystalizowane, puste w środku ciała ludzi i zwierząt.

"Macki" to w gruncie rzeczy dość klasyczna opowieść. Jest więc uśpione coś znalezione pod ziemią przez przypadek, tajemnicze śmierci, zły przełożony, który myśli, że jest najmądrzejszy i ignoruje istotne fakty. Nie mogło też zabraknąć oczywiście kogoś pokroju wścibskiej dziennikarki/ prywatnego detektywa, bo to stały element takich historii. No i na koniec on. Główny bohater, który jako jedyny wie, co się naprawdę dzieje i jest przy okazji naukowcem pracującym dla rządu. Klasyka gatunku i mocna sztampa. Autor niewiele dorzucił od siebie do tego schematu.

Z czterech książek Harry'ego Knighta, które czytałem, ta wydaje się najbardziej składna i sensowna, chociaż moim ulubieńcem wciąż jest "Gen", który był pozycją bardziej "b"-klasową, ale miał kilka fajnych motywów. Tutaj zabrakło trochę ciekawych pomysłów w sferze horrorowej, które autor tak lubi. Jest to również jedna z dłuższych jego książek. Ustępuje tylko o kilka stron "Carnosaurowi".

Są dwie zasadnicze wady. Pierwszą jest wątek miłosny, który musi pojawić się w każdej opowieści Knighta, ale przeważnie są one lepiej fabularnie umieszczone i mają chociaż odrobinę sensu. W "Mackach" on kompletnie nie pasuje. Drugą wadą jest niepokojąca fascynacja autora przemocą seksualną. W większości jego książek jest to po prostu niepotrzebne, ale w tym przypadku wciśnięte zostało na siłę i zwyczajnie psuje odbiór historii. Tym bardziej, że nie wiąże się to z niczym fabularnie i nie wynika z jakiś konkretnych wydarzeń. Jest dla samego bycia.

"Macki" to powieść poprawna, oczywiście w ramach drugiej kategorii. Brakuje tu trochę większej ekstrawagancji w wymyślaniu przeciwnika, ale jeśli ktoś lubi twórczość pana Knighta, powinien być zadowolony. Wydaniem z 1991 roku zajmował się oczywiście nieoceniony Phantom Press i znowu stanął na wysokości zadania. Kolejny raz niemalże amatorska korekta pełna literówek, braków przerw między wyrazami czy dziwnego połamania tekstu tylko podkręca uroczy klimat taniego straszenia.