Kilka kobiet, kilka niezwykłych historii... Malwina, nieradzącą sobie z różnymi problemami; Róża - niezwykle skromna i nieśmiała; Liliana - zdecydowana i pewna siebie... Historie, można by rzec, z życia wzięte... A w zasadzie kobiece sprawy, których z pewnością jest bez liku...

Na samym początku poznajemy Malwinę, kobietę lat około trzydziestu, która nie może sobie ułożyć życia. Po śmierci ojca spadają na nią liczne przykre obowiązki, od których nie ma ucieczki. Jednakże z pomocą przychodzą jej nieznajome kobiety, z którymi się zaprzyjaźnia. Początkowo jest niezbyt chętnie nastawiona do życia, lecz z czasem jej życie się zmienia. Podobnie jak i życie pozostałych kobiet...

Róża jest niezwykle nieśmiałą osobą, a w dodatku nauczycielką. Na polu zawodowym ma niemało kłopotów, które tylko ją pogrążają. Jednak nie jest sama. Ma pewne oparcie w swoich przyjaciółkach...

Liliana - kobieta odważna (może aż nadto) i zdecydowana. Wydawać by się mogło, iż jest w stu procentach nieugięta w swoich zamiarach. Samo życie daje o sobie znać nawet takiej osobie, jak ona. I oczywiście Wiola, która wyprowadza się z mężem i dzieckiem od teściowej.

"Wędrowne ptaki" - tytuł może kojarzyć się z młodymi ptakami, które wyruszają ze swojego gniazda, by założyć nową rodzinę. I tak może być w przypadku kilku kobiet, które próbują poukładać sobie życie na swój sposób. Nie obędzie się oczywiście bez kłopotów, które zresztą są wpisane w zwykłe ludzkie życie. Trudno oczekiwać od życia (czy też od losu), by wszystko układało się po ludzkiej myśli.

Książka wzbudziła we mnie przede wszystkim pozytywne emocje, a to między innymi za sprawą samych bohaterek i ich kłopotów. Każda z kobiet ma różne problemy i trudności życiowe, nie brakuje też wyzwań, które wystawiają bohaterki na próbę. Podczas czytania książki nieraz przychodziła do mnie myśl, że nie tylko ja sama miewam problemy i i rozterki, co czasem bywało pocieszające. Jednakże najbardziej do mnie przemawiała postać Malwiny, która chciała próbować swoich sił w dorosłym i samodzielnym życiu - śmierć ojca spowodowała niemałe zamieszanie w życiu kobiety. Musiała odpowiadać na różne emaile i odbierać liczne telefony, co do przyjemności nie należało.

Nie można pominąć też pozostałych bohaterek. Róża nie jest pewną siebie kobietą, co nie ułatwia jej pracy w zawodzie nauczyciela. I dlatego też ma problemy w relacji z inną nauczycielką. Mimo wszelkich starań pozycja Róży jako nauczycielki jest bardzo niepewna. Natomiast Liliana stanowi całkowite przeciwieństwo Róży. Nie boi się podejmować trudnych wyzwań i sama stara się być konsekwentna w swoich działaniach i zasadach. Z czasem to, co Liliana uważała za słuszne, zaczęło być problematyczne i nawet ona sama zaczęła inaczej spostrzegać swoje postępowanie. Z kolei Wiola ostatecznie wyprowadza się wraz z mężem i dzieckiem od teściowej, co stanowi nowy rozdział w jej życiu. Książka przedstawia punkt widzenia każdej z bohaterek. Każda z nich ma zupełnie inne wyobrażenie o życiu i ma przed sobą własne cele życiowe, a mimo to starają się sobie pomagać, co bardzo mnie urzekło podczas czytania tej powieści.

Książka znakomicie może wpisywać się w jesienny klimat, gdyż nie brakuje w niej odpowiedniego nastroju oraz lepszych i gorszych momentów dotyczących przeżyć samych bohaterek. Nie ma róży bez kolców - to idealnie wpisuje się w życie kilku kobiet, które muszą sprostać problemom, ale ... czym byłaby róża bez kolców? Oto jest pytanie.

Powieść Karoliny Wilczyńskiej jest bardzo czytelna i prosta w odbiorze. Opisy przedstawione w książce nie nużą i nie odbiegają za bardzo od głównego tematu. Autorka zgrabnie operuje słowem. "Wędrowne ptaki" to niejedyna powieść pisarki, która ma już za sobą pewien dorobek literacki.

Z całą przyjemnością mogłabym polecać tę książkę każdej osobie (nie tylko kobiecie). Mimo, że jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Karoliny Wilczyńskiej, to zapewne sięgnę po inne książki tej autorki.

Recenzję opublikowałam również na blogu oraz na innym portalu.