Trzeci (a w kolejności drugi) tom prac prezentowanych na Międzynarodowym Festiwalu Kryminału miał mi, tak jak dwa pozostałe, przedłużyć okres randkowania z twórczością Królowej Kryminału. Niestety okazało się, że nie ma w nim ani jednego rozdziału poświęconego w całości pisarstwu Christie, a w jedynym, w którym jej nazwisko znalazło się w tytule, nie ma o niej aż tak wiele, by zaliczyć tę lekturę do wnoszących istotny wkład w wiedzę o dziełach Lady Agathy. Wobec tego przeczytałam, ale nie zaliczyłam.

Najlepiej oceniam teksty, w których i ciekawił mnie temat, i narracja była przystępna, bez przeładowania filozofią i/lub fachowym żargonem literaturoznawczym, mianowicie:
- „Między zagadką a prozą obyczajową. Od powieści sensacyjnych lat 60. XX wieku do utworów Agathy Christie” Joanny Kokot,
- „»Pani zabiła pana«, czyli źródła i tradycje polskiej literatury kryminalnej” Violetty Wróblewskiej,
- „Detektywi idą na wojnę. Bohaterowie kryminałów w wojennych tekstach propagandowych” Agnieszki Szurek,
- „Ohydne życie! Ohydne miasto! Nostalgia flâneura i miejskie wędrówki komisarza Maigret” Martyny Steckiewicz,
- „»Zbrodniarz i panna«: damsko-męskie relacje w wątkach kryminalnych” Anny Gemry,

Nieco ciężej napisane, ale też pod różnymi względami interesujące, były:
- „Czy kryminał naprawdę istnieje? Śledztwo (nieudane) w sprawie gatunku” Mariusza Kraski,
- „»Przecież nie zabił jej duch«: schemat fabularny kryminału w narracjach niewerystycznych” Dariusza Brzostka,
- „Kryminał i historia literatury” Doroty Wojdy,
- „O poznawczych korzyściach z historycznych seriali kryminalnych” Wojciecha Kajtocha,
- „Kryminał jako forma bardziej pojemna: »Kampania« Marcina Króla” Adama Poprawy,
- „Epizod w perspektywie cyklu - czas w eposie oralnym i powieściach kryminalnych” Anny Gemry i Karola Zielińskiego.

Zupełnie mnie nie zainteresowały pod względem tematycznym cztery prace:
- „Antyk w kryminale, kryminał w antyku. Steven Saylor i recepcja literatury antycznej” Konrada Dominasa (ten sam gatunek na przykładzie tego samego pisarza omawiany był w co najmniej dwóch tekstach z pozostałych zbiorów),
- „Gaboriau i jego polski naśladowca. Kazimierz Chłędowski: »Po nitce do kłębka«” Pawła Kaczyńskiego (ten sam motyw i ten sam pisarz – jak wyżej),
- „U źródeł współczesnej literatury kryminalnej: »powieść tajemnic«” Adama Mazurkiewicza (też była o tym motywie mowa w innych pracach),
- „Wzorzec pitavalu w kryminale współczesnym na przykładzie powieści »Drwal« oraz »Zbrodniarz i dziewczyna« Michała Witkowskiego” Magdaleny Roszczynialskiej (tego pisarza nie trawię, więc ktokolwiek cokolwiek by o jego powieściach pisał, i tak mnie nie zainteresuje),
a dwie inne:
- „Mityczne źródła zbrodniczej intrygi - kryminalne schematy fabularne w literaturze staroegipskiej i w Biblii” Bogdana Trochy,
- „Dedukcyjny umysł u progu tajemnicy. Śledztwo w sprawie zagadki w strukturze powieści poetyckiej”
ze względu na wyjątkowo trudno przyswajalną narrację.

Jako całość zbiór oceniam na czwórkę, bo ma swoje walory poznawcze, a przynajmniej połowę prac dobrze się czyta.