Typ recenzji: oficjalna PWN
Recenzent: Asia Czytasia (Joanna M.)

Jaka powinna być modelka? Zostawmy na chwilę wygląd zewnętrzny, a zastanówmy się nad predyspozycjami psychicznymi, charakterem. Ja powiedziałabym, że ambitna, zdeterminowana, przebojowa; silna, odporna na stres i krytykę. Pewnego dnia – za pośrednictwem wywiadu „Clou. Jak być sobą, gdy jesteś wszystkim innym” - „poznaję” Cleo Ćwiek. Z jednej strony kariera na skalę światową, z drugiej choroba dwubiegunowa, autyzm, epizody depresyjne. Zaczynam czytać świetną rozmowę m.in. o tym, jak uporanie się – a raczej oswojenie – z chorobą może dać siłę i inspirację do działania. „Byłam zdeterminowana, żeby sobie pomóc”[1], mówi bohaterka wywiadu i tą determinację widać też w innych jej działaniach.

Rozmowę z Cleo Ćwiek prowadzi Agata Trzebuchowska. Czytelnik od razu dostrzeże, że panie mają pewne „porozumienie dusz” – zapewne przez (niektóre) podobne doświadczenia. Ta chemia pomiędzy nimi przekłada się na bardzo swobodny, acz merytoryczny wywiad. Zdarza się, że to Cleo Ćwiek przejmuje pozycję moderatorki i dopytuje koleżankę, jakie ma zdanie na dany temat. Dzięki temu – pomimo że kolejne części wywiadu dotyczą innych zagadnień – nie mamy wrażenia, że zostają odhaczone kolejne punkty z listy, a rozmowa przebiega naturalnie, jak na wymogi wywiadu.

O czum panie rozmawiają? Trochę tego jest. Jak już wspomniałam, Cleo Ćwiek zmaga się z zaburzeniami psychicznymi, ale również prowadzi fundację „Można Zwariować”, która ma na celu pomagać osobom z podobnymi problemami i niejako oswajać społeczeństwo z nimi. Dlatego zarówno chorobie, jak i działalności charytatywnej poświęcono dużą część książki. Nie obyło się bez rozmów o pracy. Czym jest modeling jako zajęcie, jak wyglądają realia pracy w tym zawodzie, jak wyglądała kariera samej Cleo Ćwiek – te tematy przeplatają się z osobistymi epizodami, więc obok anegdot ze świata mody bohaterka wywiadu opowie nam o swoich miłościach, przyjaźniach czy rodzinie.

Generalnie Cleo Ćwiek sprawia wrażenie bardzo szczerej. Nie boi się powiedzieć, że czegoś nie wie, że nie miała podobnych doświadczeń, albo szczerze wytknąć palcem, co jej się nie podoba. Jednak czym mi zaimponowała, to tym, jak potrafi spojrzeć na poruszane kwestie z różnych perspektyw. Przykładowo, podsumowując jeden ze swoich związków, który zakończył się dość burzliwie, mówi uczciwie: „Wiem, co było fajne, wiem co było bardzo słabe, ale te dwie rzeczy nie wpływają na siebie (…), nie odkształcają wspomnień”[2]. Innym przykładem może być rozmowa o ruchu „body positive”. Z jednej strony, jak go nie chwalić. „Walczy o to, by ludzie czuli się dobrze ze swoim ciałem”[3]. To jest potrzebne, bo kult młodości ma się wyjątkowo dobrze. „Jednak każdy tego rodzaju koncept ma potencjał, żeby stać się toksyczny i w jakimś sensie wykluczający. Nagle ktoś jest za mało albo za bardzo jakiś”[4]. Pamiętam, jak kiedyś „krew mnie zalała”, kiedy jedna instagramerka komentowała, że dziewczyny za bardzo zakrywają się na plaży. Bo ona jest gruba, a się nie wstydzi. Nie był to wspierający przekaz, raczej krytyczny. Palce świerzbiły mnie, żeby jej odpisać: „Co cię obchodzi, co kto wkłada na plażę. Ma się tam czuć komfortowo.” Wracając do Cleo Ćwiek: podobne przykłady mogłabym jeszcze długo przytaczać. Świetne jest to, jak ta kobieta „rozbiera” zjawiska na czynniki pierwsze i je uczciwie analizuje. Pokazuje, że nie zawsze trzeba być tylko za albo tylko przeciw. Życie jest znacznie bardziej złożone.

Na koniec chciałabym odnieść się do podtytułu „Jak być sobą, gdy jesteś wszystkim innym”. Odniosłam wrażenie, że Cleo Ćwiek jest sobą i się tego nie wstydzi, a problemy psychiczne jej, paradoksalnie, w tym pomogły. „Clou” to wywiad, który nie tylko przyjemnie mi się czytało, ale też dodał mi energii i wiary w siebie – chociaż moje decyzje, kariera itp. dotyczą kompletnie innych sfer niż te poruszone na stronach tej książki. A jednak, pomimo innych doświadczeń, dała mi bardzo dużo.

[1] Cleo Ćwiek, Agata Trzebuchowska, „Clou. Jak być sobą, gdy jesteś wszystkim innym”, wyd. Agora, Warszawa 2023, s. 20.
[2] Tamże, s. 154.
[3] Tamże, s. 104.
[4] Tamże.

Ocena recenzenta: 5/6