"Prawdziwa powieść" nazywana jest często retellingiem "Wichrowych Wzgórz" Emily Brontë w powojennej Japonii. Jest tu bowiem Tarō Azuma, sierota i obcy, który zbiegiem wydarzeń trafia pod pieczę Fumiko, pokojówki w domu bogatej rodziny. Tak poznaje zahukaną Yōko, najmłodszą córkę państwa Utagawów. Dziecinna bliskość przeradza się w fascynację, która decyduje o całym późniejszym życiu Tarō i Yōko. On, pchany ambicją, emigruje i staje się jednym z najbardziej wpływowych Japończyków w USA, ona zostaje w Japonii.

Jest więc Heathcliff i Cathy, ale "Prawdziwa powieść" to dużo więcej. Minae Mizumura jest genialną stylistką, a każdy jej utwór to próba rozpracowania na nowo jednego konkretnego gatunku - tutaj autorka zmaga się z koncepcją powieści, poddając w wątpliwość, czy jako pisarz/pisarka z Japonii, wychowany na gruncie powieści o sobie (shi-shōsetsu), jest w stanie stworzyć prawdziwą powieść (honkaku shōsetsu) w rozumieniu europejskim. Robi to w niezwykle błyskotliwy sposób, pisząc mimo wszystko o sobie - to ona jest pierwszą narratorką i bohaterką tej historii, a główna opowieść przekazywana jest z ust do ust przez kolejnych bohaterów.


[Wydawnictwo Tajfuny, 2023]