Nie będę pisała recenzji książki Martina Caparrosa "Dziadkowie", ale chcę wyrazić swoją opinię. Muszę się wypowiedzieć, bo książek w księgarniach i bibliotekach dostatek, ale nie każda musi być przeczytana. Trudno byłoby, życia nie wystarczyłoby na przeczytanie wszystkiego. Nie ma zresztą takiej potrzeby. Każdy czyta to, co go interesuje, autora, którego lubi.

Dlaczego więc, dość zarozumiale, stwierdzam, że akurat tę powieść Caparrosa trzeba przeczytać?

Bo to jest opowieść prawdziwa. Opowieść o przeszłości rodziny autora, o jego dziadkach. Pewnie często sami zastanawiamy się, jacy byli nasi bliżsi czy dalsi przodkowie? Do którego z nich jesteśmy podobni? Jaką zostawili nam spuściznę?

Caparros pięknie pisze o tym, jak przeszłość determinuje przyszłość, jak wpływa na naszą teraźniejszość zarówno w wymiarze społecznym, ogólnoludzkim jak i jednostkowym. Autor próbuje odpowiedzieć na pytania: skąd przyszedłem i dokąd zmierzam. Uświadamia czytelnikowi, że jesteśmy tylko elementem większej układanki, fragmentem drogi, po której idą pokolenia.
Cudowna książka, źródło refleksji i przemyśleń dla każdego. Książka, która zostaje w człowieku i, paradoksalnie, daje nadzieję, że nie całkiem przeminiemy.
Dlatego trzeba przeczytać tę książkę!
Serdecznie polecam, szczególnie w trudnych czasach.