W marcu powróciłam do wietrzenia własnych półek i choć wyniki nie są imponujące, to odczuwam pewne zadowolenie.

11. Dworek Longbourn (Baker Jo)
O Duma i uprzedzenie (Austen Jane) słyszał chyba każdy, niektórzy nawet czytali, a Jo Baker postanowiła pokazać dom Bennetów, bohaterów powieści Austen od kuchni, i to dosłownie. Przy czym warto najpierw poznać "Dumę...", bo to zdecydowania pomaga kojarzyć fakty, ponieważ niektóre wątki pojawiają się w obu powieściach.
Centralne postaci "Dworku..." to niewidoczni na ogół służący, dbający by życie państwa płynęło gładko i bez zgrzytów. Jest to ciekawy zabieg, bo pozwala poznać losy ludzi na ogół nie zauważanych. Tym bardziej interesujący, że fikcja nie mija się z historyczną prawdą i wiele faktów ma odzwierciedlenie w źródłach. Ja, z braku lepszych pozycji, równolegle czytałam to, co akurat miałam pod ręką, czyli...

12. Deary Terry, The Georgeous Georgians
Trwająca grubo ponad 100 lat epoka georgiańska wzięła nazwę od wspólnego imienia panujących wówczas w Wielkiej Brytanii Dżordżów I, II, III i IV. Na ten właśnie okres przypadło całe życie Austen Jane.
Tak, jak szkolne podręczniki skupiają się przede wszystkim na wojnach i polityce, tak książki z serii Horrible Histories obfitują głównie w ciekawostki, a rzeczowych informacji należy w nich szukać cierpliwie, jak Kopciuszek maku wśród ziaren piasku. Najlepszą częścią tego tomiku jest ciągnące się przez kilka stron kalendarium.
Mimo, że na ten okres przypadł początek rewolucji przemysłowej, która zmieniła dzieje świata, to książka zaledwie wspomina kilka faktów. Na szczęście kolejny tom jest znacznie lepszy.

13. Wredna wiktoriańska Anglia (Deary Terry)
Epoka wiktoriańska była o połowę krótsza od poprzedniej, ale za to wzięła nazwę od jednej tylko królowej Wiktorii.
Tom bogaty w informacje i to o wszystkich dziedzinach życia. Doskonale nadaje się jako uzupełnienie "Dworku..." czy "Dumy...", bo choć obejmuje nieco późniejszy okres, to znajduje odzwierciedlenie na stronach obu książek, a informacje o służbie w bogatych domach również pokrywają się z tym, o czym pisze Baker.

14. Feralny krążek (Twain Mark (właśc. Clemens Samuel Langhorne))
Zbiór czterech opowiadań, w których groza miesza się z fantastyką. Nie jest to literatura najlepsza na świecie, ale też nie taka znowu zła.
- Opowieść o duchu - zdecydowanie najlepsze - "Niech to licho, człowieku, nie potrafisz rozpoznać własnych zwłok?" (8)
- Feralny krążek - tak ckliwe, że Mniszkówna spłonęłaby rumieńcem
- Wyjątek z opisu wizyty kapitana Stromfielda w niebie - "No więc jak już byłem nieżywy jakieś trzydzieści lat, zacząłem się trochę denerwować" (21) i do końca w podobnym tonie. Generalnie o tym, że niebo jest przereklamowane, a jak się w nim urządzimy, zależy tylko od nas, czyli, że jednak jest nadzieja na względny spokój i trochę przyjemności.
- Niezwykły wynalazek - a to o internecie jest, choć napisane na początku XX wieku!

15. Klerycy: O życiu w polskich seminariach (Sepioło Mariusz)
Kilka lat rozmów z obecnymi i byłymi klerykami oraz księżmi daje obraz tego, co się dzieje w polskich seminariach i na plebaniach. Obraz jest, delikatnie mówiąc, poruszający, choć pewnie fragmentaryczny, ale mam wrażenie, że uczciwy - głosy krytyczne i pozytywne są wyważone, a sam autor powstrzymuje się od komentarzy.

16. Krótko i szczęśliwie: Historie późnych miłości (Romaniuk Agata [dziennikarka])
Już dawno nie czytałam książki tak ciepłej i bezpretensjonalnej. Historie są ujmujące, słodko-gorzkie, czasami zabawne, czasem przeciwnie. Sami bohaterowie mają do siebie spory dystans, a jeszcze większy do otoczenia. Jest to też książka o odwadze, otwartości i dawaniu sobie szansy. Szóstka bez dwóch zdań.

17. Z miłości? To współczuję: Opowieści z Omanu (Romaniuk Agata [dziennikarka])
Oman widziany oczami kobiet z różnych warstw społecznych. Od najbogatszych i najbardziej uprzywilejowanych (to te, które współczują autorce bycia jedyną żoną w małżeństwie zawartym z miłości i bez umowy przedślubnej) po pozbawione jakichkolwiek praw oraz bite i wykorzystywane niewolnice z różnych państw azjatyckich.
Autorka znowu udowadnia, że potrafi dotrzeć do różnych ludzi, a także zyskać ich sympatię i zaufanie do tego stopnia, że zwierzają się z najbardziej prywatnych, intymnych i czasami upokarzających doświadczeń.