Badacz literatury, pisarz, tłumacz i publicysta Tadeusz Sławek odebrał w ubiegły piątek w Krakowie Nagrodę im. Kazimierza Wyki przyznawaną za wybitne osiągnięcia w dziedzinie eseistyki oraz krytyki literackiej i artystycznej.

Idea przyznawania Nagrody im. Kazimierza Wyki narodziła się w 1975 roku po śmierci uczonego. Jan Pieszczachowicz – ówczesny prezes krakowskiego oddziału Związku Literatów Polskich – wystąpił z inicjatywą powołania nagrody za wybitne osiągnięcia w dziedzinie eseistyki, krytyki literackiej i artystycznej. Jej ustanowienie było wyrazem hołdu dla prof. Wyki (1910-75), wybitnego historyka literatury, krytyka, eseisty, znawcy sztuki, animatora życia kulturalnego, pracownika Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wyróżnieniem przyznawanym od ponad czterdziestu lat uhonorowani zostali m.in. Jan Błoński, Zbigniew Herbert, Franciszek Ziejka, Maria Janion, Andrzej Franaszek i Michał Paweł Markowski.

Jak mówił w swojej laudacji prof. Ryszard Nycz, "tegoroczny laureat Nagrody Kazimierza Wyki to niezwykły multiinstrumentalista polskiej humanistyki. W swojej twórczości łączy pióro świetnego eseisty z imponującą erudycją encyklopedysty oraz oryginalnym autorskim ujęciem najtrudniejszej i najbardziej aktualnej problematyki współczesnej humanistyki".

Odbierając nagrodę Tadeusz Sławek przyznał, że z miastem jest związany od wielu lat, a na nagrodę spojrzy jako "najświeższy dar, jaki od Krakowa dostał". "Ale tych darów było więcej" – dodał, wymieniając pochodzenie rodziców, studia, poznanie w Krakowie żony i zawiązane tu przyjaźnie. "Więc tych darów z Krakowa otrzymałem wiele, ten dzisiejszy jest kolejny. Dzięki tym wszystkim darom, myślę, że trochę lepiej spełniłem swoje obowiązki wobec Śląska, do którego jestem bardzo przywiązany" – dodał. Mówił również o współczesnych wyzwaniach humanistyki. Zaznaczył, że humanistyka, szukając sensu i porządku, nie może milczeć w sytuacji, "w której widzi, że dookoła sens się rozprzęga, żyjemy w stanie zamętu".

- Dzisiaj obowiązkiem humanistyki jest także myśleć o tym, co kruche. O tym, co małe wobec narastających tendencji imperialnych, wobec narastających tendencji centralistycznych. To, co lokalne, co kruche, regionalne, małe – powinno być przedmiotem pieczołowitej troski refleksji humanistycznej. Po to, żeby próbować działać, żeby razem żyło się nam lepiej, między innymi poprzez lekturę, poprzez niespieszny namysł – podkreślił prof. Sławek.

Źródło: PAP / Instytut Książki
Zdjęcie: krakow.pl / Bogusław Świerzowski
Opracowanie: DZ