"Niewiele wiadomo o życiu i działalności Boecjusza z Dacji. Był z pochodzenia Dunem, urodził się ok. 1240 roku, działał w latach 1265-1276 na Uniwersytecie Paryskim jako profesor filozofii (magister actu regens), należał do nacji pikardyjskiej na Sorbonie i był obok Sigera z Brabancji najwybitniejszym w XIII w. przedstawicielem kierunku zwanego łacińskim awerroizmem. Przed opublikowaniem przez biskupa paryskiego, Stefana Tempier, wykazu 219 błędów doktrynalnych (7 III 1277) zarzucanych paryskim mistrzom filozofii, wśród których znalazły się liczne twierdzenia Boecjusza, opuścił on Paryż (niewzywany jednak przez Inkwizytora Francji) i schronił się na dworze papieskim w Viterbo. Później wstąpił do zakonu dominikanów. (…) Już współcześni uważali Boecjusza za wybitnego filozofa - Idzi Rzymianin mówił o nim nawet jako o jednym z najważniejszych mistrzów paryskich, którzy nauczali filozofii za czasów jego młodości, choć krytykował jego poglądy jako awerroisty. Największy rozgłos zapewnił jednak Boecjuszowi ogłoszony w 1277 roku Sylabus Stefana Tempier, w którym pomieszczono, wprawdzie bezimiennie, wypisy z najbardziej znanych utworów tego autora. Liczne rękopisy z epoki zawierające wykaz potępionych przez biskupa paryskiego błędów podają w tytule, że akt ten skierowany jest przeciw heretykom Sigerowi i Boecjuszowi (Contra Segerum et Boetium haereticos) lub wprost, że głównym autorem znajdujących się w Sylabusie artykułów był właśnie Boecjusz (…)".

fragment Wstępu prof. Władysława Seńki


Boecjusz z Dacji był jednym z najwybitniejszych w XIII w. przedstawicielem kierunku zwanego łacińskim awerroizmem.


[Wydawnictwo Marek Derewiecki, 2009]