Książka o relacji córka – matka. O tym, że nie zawsze wszystko przychodzi nam z taką łatwością, zwłaszcza w trudnych powojennych czasach. O przekonaniu, że z mlekiem matki dziecko może wyssać brak chęci do życia i wszystkie lęki.

Miłość matki do dziecka jest bezwarunkowa, jednak co, jeśli rodzicielka nie potrafi okazać czułości i matczynej troski? Co, jeśli chce uchronić swoje dziecko, jednak nie wie jak do tego podejść?

Historia o trzech pokoleniach: matka matki, matka i córka. W tym wszystkim pojawia się również ojczym matki. Wszystko dzieje się w latach 70 i 80 XX wieku na Łotwie.

Przyznam, że dawno nie miałam takiego problemu z książką. Z jednej strony jest krótka i czyta się ją dosyć szybko. Z drugiej zupełnie nie przypadła mi do gustu. Trudno mi pojąć, że matka ma tak złe relacje z córką, mimo że chce dla niej jak najlepiej. Wiem, że w rzeczywistości nieraz zdarzają się takie przypadki, jednak na chwilę obecną zupełnie nie mogę sobie takiej sytuacji wyobrazić w swoim życiu, zwłaszcza teraz, gdy pod sercem noszę swoją małą córeczkę.

W tej powieści córka stara się jakoś odbudować relacje z matką. Przyjeżdża do niej, pomaga jej, chce spędzić z nią czas, jednak choroba rodzicielki robi swoje.

Zupełnie nie wiem, co mam o tej książce napisać. Możliwe, że sięgnęłam po tę powieść w złym momencie, a może po prostu jestem jeszcze zbyt mało dojrzała. Tak, więc wybaczcie, ale na tym zakończę moją opinię. Pierwszy raz jestem w takiej sytuacji, że zupełnie nie wiem, co mam jeszcze dodać o tej historii.

[Recenzja w pierwszej kolejności pojawiła się na moim blogu, stronach internetowych księgarń, oraz portalach o tematyce książkowej ]