Zło (Guillou Jan)#
Dobra książka, dobry język. Co prawda główny bohater jest psychologicznie i fizycznie zupełnie nieprawdopodobny (czternastolatek walczący jak komandos US Navy i z psychiką superbohatera), ale problem poruszony w książce jest prawdziwy i dobrze ujęty. Życie jest walką, nie sposób wyrzec się przemocy, bo znakomita większość ludzi (jeśli nie wszyscy) jest bezinteresownie, bezsensownie i bezcelowo okrutna i zła. Dobry bohater z westernu pokonawszy wszystkich złych bohaterów odjeżdża do następnego miasteczka, gdzie znów czeka go rozprawa z czarnymi charakterami, bo zło w świecie jest wszechobecne, a przemoc można powstrzymać tylko jeszcze większą przemocą.
W jakiś sposób książka łączy się ze "Stąd do wieczności" Jonesa Jamesa, aczkolwiek tam "buntownik bez powodu" od początku skazany jest na przegraną i w końcu ponosi głupią i bezsensowną klęskę, tu zaś odnosi nieustające pasmo zwycięstw. W obu jednak przypadkach ich walka, poświęcenia, cierpienia nie przynoszą owocu. Obaj są niczym Syzyf, który wtoczywszy kamień niemal na sam szczyt zawsze doświadcza porażki.