Głośna książka autorstwa zdobywcy Rosyjskiego Bookera (2015) - najbardziej prestiżowej nagrody literackiej w Rosji. "Naftowa Wenus" to książka, która z pewnością poruszy najmocniej tych, którzy bliżej zetknęli się z problemem osób niepełnosprawnych. Intymna historia relacji pomiędzy ojcem i synem ma jednak wymiar uniwersalny - to także opowieść o dojrzewaniu do wyzwań, jakie stawia przed nami życie, o wartości ludzkiej egzystencji i tolerancji.


"»Naftowa Wenus« wyróżnia się niezwykłą szczerością i głębią doświadczeń. Doświadczeń okrutnych i bezwzględnych. Bohater-narrator nie oszczędza ani siebie, ani otaczającego świata z jego stereotypami, zakłamaniem i niezdolnością do zrozumienia cierpienia innych. (…) To powieść o względności cierpienia w ogóle. O tym, że całkiem znośne życie może rozpaść się w każdej chwili i to nie jeden raz. O tym, że coś, co wczoraj wydawało się nie do zniesienia w istocie było zaledwie niefortunnym przeżyciem, zaś nowy dzień przyniósł taki cios, że nawet nie wyobrażasz sobie, jak to przetrwać" - opisuje książkę Aleksandra Sniegiriowa krytyk literacki Agłaja Toporowa.


Aleksandr Sniegiriow (ur. w 1980 r. w Moskwie) - z wykształcenia politolog, absolwent Rosyjskiego Uniwersytetu Przyjaźni Narodów. Zastępca redaktora naczelnego czasopisma literacko-artystycznego "Przyjaźń Narodów". Podczas długich podróży po świecie (Europa, Azja, Ameryka, Afryka) pracował m.in. jako śmieciarz, kelner i budowlaniec. Za debiutancki zbiór opowiadań "Wybory" otrzymał nagrodę Debiut (2005). Laureat wielu nagród literackich, w tym najbardziej prestiżowej - Rosyjskiego Bookera (2015) - za powieść "Wiera". Za "Naftową Wenus" (2008) uzyskał nominację do Rosyjskiego Bookera oraz nagrodę księgarni Ozon.ru za najlepszą sprzedaż roku. Pozostałe powieści: "Jak bombardowaliśmy Amerykę" (2007), "Moje dziecko" (2009), "Próżność" (2010), "Poczucie winy" (2013), "Jak miała na imię" (2015), "Droga widmo" (2018). O swojej twórczości mówił: "Zawsze uważałem się za spadkobiercę literatury rosyjskiej. W literaturze światowej najbliżej mi do tradycji amerykańskiego opowiadania. Puszkin i Gogol są częścią mnie na równi z Hemingwayem i Salingerem. Sam nie wiem, czego z tych tradycji jest we mnie więcej".


[Wydawnictwo GlowBook, 2022]