Tytułowa kropla symbolizuje świat, ludzi i ich doświadczenia życiowe. Oblicza tej kropli są różnorodne w której słońce sączy promienie, gdzie krew czy pot, cierpienie są wszechobecne. Ta poezja to równocześnie przestroga przed znieczulicą, degradacją uczuć, zanikiem kontaktów międzyludzkich. Takie obszary autorka nazywa "miejscami ograniczonymi", gdzie samotność, uczuciowe deklaracje pozostają w sprzeczności, nawet nadzieja okazuje się bezpowrotnie nie do spełnienia. Czytając tę lirykę, cały czas towarzyszyło mi przeświadczenie, że łzy są jednym z najlepszych wynalazków pana Boga, wtedy kiedy są rezultatem osobistych uczuć czy ogólnoludzkich tragedii.

Debiut nastolatki, gimnazjalistki, zaskakująco mądry i przenikliwy. Ład i porządek, bez zdań za długich. Dzieci przestaną pytać, dorośli naprawdę dorosną. Czas będzie o sobie przypominał, a sentymenty zaginą. Utopia antyhumanisty.


[Wydawnictwo Sowello, 2016]