To nie jest książka o wojnie. To książka o dzieciństwie w czasie wojny. Alona Frankel, autorka tłumaczonych na kilkanaście języków książek dla dzieci, pozwoliła przemówić dziewczynce, którą wtedy była, która nadal w niej jest.

Pięcioletnia dziewczynka przeciska się przez kuchenny piec, by nie dać się złapać w czasie polowania na dzieci w lwowskim getcie. Chowa się w zawszonym barłogu przed dobrymi ludźmi, którzy zgodzili się ukrywać jej rodziców - tylko rodziców - po aryjskiej stronie. Na wsi, sama wśród obcych, zaprzyjaźnia się ze zwierzętami, patrzy w niebo. Nigdy nie płacze.

Co czuła, co myślała, o czym marzyła? Co widziała wokół siebie, gdy skończyła się wojna? Ocalona. Dojrzewająca dziewczynka. W rodzinnym, ukochanym Krakowie. I potem, kiedy razem z rodzicami musiała opuścić Polskę, kiedy jechała do obcego kraju, do Izraela?


Alona Frankel pisze tak, że czujemy to, co ona, boimy się tak jak ona, zachwycamy i śmiejemy razem z nią.

Za tę książkę, pierwszą, jaką napisała dla dorosłych, dostała w 2005 roku Nagrodę Sapira, najważniejsze izraelskie wyróżnienie w dziedzinie literatury, i Nagrodę Buchmana przyznawaną przez Jad Waszem.

"Dziewczynka" była w Izraelu bestsellerem. W przygotowaniu jest jej angielskie wydanie.


[Wydawnictwo Nisza, 2007]