"Czytając wiersze Pétera Kántora, uczymy się zachwytu nad światem. Poeta zabiera nas na spacer po rodzinnym mieście, prowadzi nad Dunaj - swoją ulubioną rzekę - pokazuje cuda, małe i duże, ale nie zapomina też o usterkach, nawet jeśli ich sprawcą jest sam Bóg. Czytając wiersze Pétera Kántora, stajemy się mądrzejsi. Wyraźniej widzimy swoje życie i życie innych: ludzką wielkość, słabość, grzechy. Tak, okropieństwo śmierci też. A mimo to nie odechciewa nam się żyć. W pokojach wkręcamy nowe żarówki, żeby »nad światem mrok nie zapanował«. Czytając wiersze Pétera Kántora, cieszymy się i martwimy, uśmiechamy się i smucimy razem z jednym z największych żyjących poetów węgierskich. Jesteśmy przy nim i myślimy jak on".

István Kemény


"Człowiek to wańka-wstańka: upada - wstaje, i idzie przed siebie ten biedny suseł. Idę, póki mnie nie wystrzelą w kosmos, idę, póki żyć się nie nauczę".

Péter Kántor


[Wydawnictwo Forma, 2018]