Sonny, syn skorumpowanego policjanta, odsiaduje wyrok w więzieniu. Niebawem dochodzi do kilku zagadkowych morderstw. Sprawę tę bada między innymi policjant Simon Kefas oraz Kari, kobieta z Wydziału Zabójstw. W międzyczasie Martha, kobieta pracująca w ośrodku osób walczących z nałogiem narkotykowym, poznaje bliżej jednego z narkomanów - Stiga.

"Syn" to moje pierwsze zetknięcie z twórczością słynnego norweskiego pisarza, Jo Nesbø, znanego z innych powieści kryminalnych. Jest to historia syna pewnego policjanta, który pragnie zemsty za swojego ojca. I nie tylko. Znany jest z cierpliwego wysłuchiwania współwięźniów. Akcja, jak można się domyślać, rozgrywa się w Norwegii, w samym mieście Oslo. Stykają się w nim dwa światy - świat kryminalny i świat prawa. Świat narkotyków i świat ustalonego ładu. Policja kontra przestępcy. Nie ma miejsca na nieprzemyślane działania; każdy podjęty krok musi być zaplanowany i ustalony (zarówno w świecie kryminalnym, jak i w świecie prawa).

Autor w umiejętny sposób tworzy zarówno fabułę jak i dwa odrębne światy. Jednakże po przeczytaniu książki czegoś mi zabrakło; zabrakło odpowiednich emocji, które zwykle towarzyszą mi przy tego typu powieściach.

W mojej opinii "Syn" jest książką dobrą, lecz nie najlepszą. Kryminalny świat norweskiego pisarza zdaje się być dobrze skonstruowany i przemyślany, lecz mimo to sam klimat powieści nie przyciąga aż tak bardzo. Brakuje w niej odpowiedniego napięcia, które mogłoby "ożywić" klimat. Czytając tę powieść, miałam wrażenie, że czas się nieco dłuży i nieraz musiałam skupiać się bardziej na lekturze. Sami bohaterowie zostali odpowiednio skonstruowani, nie byli typowi i jednoznaczni. Sama fabuła, mimo iż dokładnie opracowana, nie zaciekawiła mnie aż tak bardzo. Momentami miałam wrażenie, że była nużąca. Język powieści jest przystępny, lecz nieco monotonny. Niektóre wątki wydawały się nawet interesujące (wątek dotyczący Sonny'ego Lofthusa ), lecz nie porywające. Uważam, że jest to dobra pozycja głównie dla osób zainteresowanych twórczością Jo Nesbo.

Recenzję opublikowałam również na blogu oraz na innym portalu.