Amerykański uczony oraz edukator starszej daty, pan Harry Pratt Judson (1849 - 1927) napisał, wydaną w 1888 roku książkę zatytułowaną ''Armia Cezara: Studia nad sztuką wojenną Rzymian w ostatnich dniach republiki'' (link: Armia Cezara: Studia nad sztuką wojenną Rzymian w ostatnich dniach Republiki (Judson Harry Pratt)). Ta leciwa pozycja jest niekwestionowanym skarbem w bibliotece każdego miłośnika starożytnej wojskowości, gdyż obok przyjemności w czytaniu okazuje się jej lektura być także niemałą przygodą intelektualną. Mimo niewielkich rozmiarów, czytelnik znaleźć może w tej książce wiele technicznych danych, odnoszących się do rzymskich jednostek, takich jak ich faktyczne fizyczne rozmiary (przy wcześniej określonej możliwej liczebności) w polu, w obozie, czy ich tempo marszu. Dane tego typu ciężko jest znaleźć w innych współczesnych opracowaniach o tej tematyce. Opis uzbrojenia legionistów jest również dobrze zrobiony, a jego wzbogaceniem są wspaniałe ryciny, które cieszą oko czytelnika. Ponadto, autor przedstawił też opis techniki dowodzenia jednostkami armii rzymskiej, wraz z metodami komunikowania się między nimi. Pomimo pewnych niedostatków w wiedzy na temat armii rzymskiej, za które należy winić czas powstania tej pracy, uważam, że jest ona lekturą obowiązkową dla wszystkich pragnących studiować dzieje ostatnich lat republiki rzymskiej. Czas wspomnieć, nieumniejszające wartości pracy, mankamenty w niej znalezione. Wioślarze w starożytności, wbrew temu co podaje pan Judson, nie byli, poza doprawdy jednostkowymi przypadkami, niewolnikami, tylko dosyć dobrze opłacanymi pracownikami najemnymi. Zdarzały się też inne sytuacje. Sam Cezar posadził za wiosłami nawet swoich żołnierzy, kiedy wymagały tego okoliczności. Wojskowość ludów barbarzyńskich została opisana bardzo skromnie przez autora książki. Niemniej jednak życzyć sobie należy wznowień takich perełek książkowych z przeszłości znacznie więcej.