"To, że dziadek Staszek nie wyrzucał gazet czy ubrań, jakoś dało się zrozumieć, ale nie pozbywał się też słoików, butelek, papierowych torebek, siatek na włoszczyznę, paragonów ze sklepu, biletów PKS i karteluszków z notatkami robionymi fioletową kredką. A jeszcze nie zajrzała do wszystkich kątów i schowków. Mdlący gorzki smród przenikał każde pomieszczenie, ale najbardziej właśnie kuchnię, w której można było znaleźć także truchła myszy, wielkie pająki i tłuste białe larwy.
- Nie wytrzymam tego, nie wytrzymam - popłakała się w słuchawkę Elizie.
- Wynajmij firmę. Po co robisz to sama?
- Nie wiem, jak to zorganizować.
- Po prostu. Dzwonisz i umawiasz się na jakiś termin. Za trzy dni masz pusty dom i można zacząć remont.
- Ale nie chcę wszystkiego wyrzucać. Może znajduje się tu coś wartościowego. Mama zawsze mówiła, że dziadek Staszek miał skarb, którego strzegł.
- No to już wiesz, jaka jest najlepsza metoda, żeby ukryć skarb. Zakopać go w górze śmieci".


[Wydawnictwo Skarabeusz, 2017]