Elizabeth i Giovanni Scarlatti w ciągu szesnastu lat budują potęgę i imperium własnego przedsiębiorstwa. Ich najmłodszy syn, Ulster Stewart, awanturnik i manipulator, udaje się na I wojnę światową do Francji; tam podczas zwiadu zabija kaprala Heinricha Kroegera i podstępnie dezerteruje wraz z niemieckim kapitanem Gregorem Strasserem. Po powrocie do USA pracuje dla mafii i organizuje finansowanie partii nazistowskiej; do rozpracowania jednej z jego akcji zostaje wysłany Matthew Canfield, młody księgowy pracujący w Grupie Dwudziestu – rządowej agencji podlegającej Departamentowi Spraw Wewnętrznych. Wkrótce Ulster postanawia się ożenić, a dzień po chrzcie swojego syna znika – jego matka odkrywa, że zabrał z sejfu banku papiery wartościowe o wartości 270 milionów dolarów; część obligacji zostaje przez niego nielegalnie wystawiona na giełdzie w Sztokholmie. Elizabeth Scarlatti postanawia udać się wraz z synową statkiem do Europy na poszukiwanie śladów syna; Grupa Dwudziestu wysyła też tam Matthew Canfielda, który nie zdradza swojej tożsamości do momentu udaremnienia zamachu na kobietę – od tej pory Canfield staje się swoistym ochroniarzem Elizabeth. Tymczasem w hotelu w Londynie Ulster wkrada się do apartamentu matki; zdając sobie sprawę z tego, że wie ona o jego machinacjach, zmusza ją do oddania mu kompromitujących dokumentów i do powrotu do Nowego Jorku. Ulster, który przyjął tożsamość zabitego kaprala Kroegera, chce wykradzionymi pieniędzmi finansować działalność NSDAP – Elizabeth planuje jednak zaszantażować biznesowych partnerów syna i pociągnąć ich ku upadkowi, choć sama może stać się bankrutem.

Debiutancka książka Roberta Ludluma, choć momentami trąci pewną naiwnością, pokazuje jak będzie wyglądała jego dalsza twórczość. Matthew Canfield wydaje się być pierwowzorem jego późniejszych bohaterów – zwykłym człowiekiem, nie do końca świadomym sytuacji, w jaką został wciągnięty i która go przerasta. Akcja dzieje się w środowisku finansowym, gdzie obraca się gigantycznymi, wręcz niewyobrażalnymi pieniędzmi – to też jeden z ulubionych tematów Ludluma. Mamy też przebłyski – na razie tylko przebłyski – gmatwania akcji i przerzucania bohaterów z miejsca na miejsce; mamy kilka egzaltowanych scen z płaczącymi kobietami; mamy też wspomnianą naiwność, przede wszystkim w scenie konferencji Elizabeth Scarlatti z finansowymi potentatami – z dzisiejszego punktu widzenia trudno sobie wyobrazić spotkanie, w którym Jeff Bezos szantażuje Elona Muska i Billa Gatesa i informuje, że doprowadzi ich do ruiny. Ogólnie nie jest źle – dobre tempo, rzetelnie zarysowane historyczne tło fabuły, wiarygodna intryga, solidne postacie, sprawne zwroty akcji. Czego chcieć więcej od dobrej, rozrywkowej sensacji?