Jest to kolejna część z serii "Liceum Freuda" i czyta się ją równie błyskawicznie, jak wcześniejsze.
Od samego początku zostałam wciągnięta w wir intryg, a moja ciekawość rozbudzona, przez co strony same się przerzucały, a autor ponownie porusza ważne tematy, zarówno z punktu widzenia nastolatek jak i dorosłych, dzięki czemu jest to kolejna mocno emocjonalna historia.

W tym tomie wracamy do bohaterów znanych nam z pierwszej części serii, ale oprócz nich równolegle poznajemy również innych uczniów liceum i razem z nimi jest wprowadzany nowy wątek.
O ile zamknięcie sprawy znanej czytelnikom z poprzedniego tomu bardzo mi odpowiadało, było spójne, logiczne i zaspokoiło moją czytelniczą ciekawość, o tyle nowe wątki nie wzbudziły we mnie tyle entuzjazmu.
W moim odczuciu było to trochę przekombinowane i przerysowane, a w zasadzie nie wszystkie, a jeden kluczowy element fabuły lekko mi zgrzytnął (nie chcę tutaj pisać szczegółów, bo przypuszczam, że większość z was lekturę ma dopiero przed sobą).

Niemniej jednak uważam, że autor robi kawał dobrej roboty i nim doczekamy się kontynuacji przygód uczniów z Liceum Freuda, będę z rozkoszą nadrabiała starsze książki Mossa, bo, jak mówi stare polskie porzekadło, lepiej późno niż wcale.

Recenzja była wcześniej publikowana na innych stronach internetowych