Nie lubię gotować, ale lubię oglądać ładne książki kucharskie. „Kuchnia podlaska” z serii "Polska kuchnia regionalna" taka jest. Pięknie wydana, w twardej oprawie i ładnej szacie graficznej. Bardzo polecam raczej nie jako źródło przepisów - te dla osób kucharzących raczej będą banalne i zbyt proste - ale jako pozycję cieszącą oko i pięknie opowiadającą o tradycjach i zabytkach Podlasia. A przecież to niesamowity wielokulturowy region, zamieszkiwany przez Polaków, Litwinów, Żydów, Białorusinów i Tatarów. To tu mieszczą się przepiękne świątynie i pałace. Jadąc na Podlasie warto zobaczyć meczety i mizary (muzułmańskie cmentarze) w Bohonikach i Kruszynianach; świętą górę prawosławnych Grabarkę, wraz z cerkwią na niej stojącą; synagogi i kirkuty (np. w Tykocinie); sanktuarium maryjne w Kodniu; piękne pałace, np. Branickich (w Białymstoku) czy Potockich (w Radzyniu Podlaskim). Oczywiście, ta północno-wschodnia część Polski to też piękne rzeki Narew, Bug i Biebrza, a wokół nich Parki Narodowe (Biebrzański i Narwiański) oraz Puszcza Białowieska. O tym tyglu wielonarodowościowym i styku kultury i natury można przeczytać we wstępie. Poza tym w książce jest wiele interesujących zdjęć zabytków i przyrody, a na każdej stronie z tekstem jest też bordiura z pięknym ludowym wzorem.

Jeśli chodzi o same przepisy, to mnie najpierw zaskoczyło, że w dziale „SAŁATKI” pierwsze, co jest opisane, to tatar z mięsa wołowego. Sałatka w sam raz dla mnie, miłośniczki mięsa nie lubiącej warzyw! Dopiero potem jeszcze raz sprawdziłam, że ten rozdział nazywa się „Przekąski i sałatki”… Poza tym uwielbiam dopiski pod nazwami potraw, np. przy cieście orzechowym: „z niewielkim dodatkiem mąki i tłuszczu, mimo to jest sycące – podane z konfiturami do gorącej kawy może zastąpić śniadanie” [1]. Tak trzeba żyć!
Wspaniała pozycja popularyzująca nie tylko potrawy, ale piękno całego Podlasia.

[1] Dorota Próchniewicz, Roman Marcinek, "Polska kuchnia regionalna: Kuchnia podlaska", wyd. Wydawnictwo Olesiejuk, 2015, str. 116.