Alina Waznis, młoda i znana aktorka zatrudniona w wytwórni filmowej Syriusz, zostaje uduszona we własnym mieszkaniu; ofiarę znajduje jej kochanek, reżyser Andriej Smułow. Z mieszkania aktorki ginie cała biżuteria, a milicja stwierdza wyraźne ślady usuwania odcisków palców. Anastazja Kamieńska odkrywa w Syriuszu trzy podejrzane osoby: dwie kobiety, które nienawidziły Waznis i jednego mężczyznę, który był jej winny dużo pieniędzy; wkrótce pojawia się troje nowych podejrzanych: brat aktorki, jej macocha oraz natarczywy wielbiciel, który ją od lat nagabuje. Z Kamieńską współpracuje Władisław Stasow, emerytowany pracownik wydziału kryminalnego i podpułkownik milicji, a obecnie szef ochrony Syriusza – swoją drogą, główny bohater „Czarnej listy”, poprzedniej książki Marininy. Dla rozwiązania sprawy kluczowe okazuje się obejrzenie filmów Smułowa z Aliną Waznis oraz przeczytanie jej dziennika – to właśnie tam Kamieńska odkrywa, że aktorka od dzieciństwa była molestowana przez sąsiada.

Dziewiąta książka z serii o Anastazji Kamieńskiej jest, moim zdaniem, dość przeciętna. Akcja toczy się płynnie, intryga jest dość wiarygodna, a postacie zarysowane są rzetelnie i motywy ich działania są przekonujące; nie ma tu jednak jakiegoś błysku, który jakoś szczególnie wyróżniłby tę powieść spośród innych książek pisarki. Po prostu jest to solidne rzemiosło z dość poważnym i przekonującym przesłaniem. I mamy też jakby ciąg dalszy rozterek samej Marininy ukrytej pod postacią Tatiany Tomiliny: Władisław Stasow uważa, że „Tatianie robota śledczej już dawno obrzydła, ciągnie ją tylko ze względu na milicyjną emeryturę, a prawdziwą przyjemność czerpie z twórczości, pisze książki”[1], mamy też przy okazji małą dygresję do własnego środowiska, gdzie „mało kto pisze teraz powieści na pięć do ośmiu arkuszy, wszyscy cierpią na manię wielkości” [2]. Tak czy inaczej – można przeczytać.

[1] Aleksandra Marinina, „Obraz pośmiertny”, tłum. Aleksandra Stronka, wydawnictwo W.A.B., 2011, str. 2011;
[2] Tamże, str. 8.