Dramat "Chłopiec z łabędziem" Villqista opowiada historię sióstr – Hagen i Arni. Wracają one z miejsca, które każdemu kojarzy się z odrzuceniem, wykluczeniem, bezsilnością – społeczeństwa bezradnego wobec odmienności i izolującego najbardziej wrażliwych i czułych na dotyk świata.

Arni i Hagen – wbrew wszystkiemu, może nawet i wbrew sobie samym – podejmują rozpaczliwą, kolejną próbę rozpoczęcia normalnego życia. Świadome i bezradne siostry każdego dnia walczą o siebie, ponoszą klęski, ranią się i wzajemnie ratują po to tylko, by ponownie zepchnąć jedna drugą w otchłań imaginacji, lęku, rojeń i pobożnych życzeń. Pojawienie się trzeciej bohaterki, pani Laury, powoduje, że desperacko budowana przez Hagen i Arni normalność zmienia się w coś, nad czym żadna z nich nie będzie mogła już zapanować.


"Tytułowy chłopiec (»z łabędziem«) nie pojawia się w żadnej ze scen. Do końca pozostanie jedynie odległym odniesieniem. Banalną rzeźbą, wokół której krąży światowe życie jednej z bohaterek dramatu. W »Chłopcu z łabędziem« królują kobiety. Przechodząc w lekturze od słowa do słowa, tworzymy ich postacie. Villqist w perfekcyjny sposób buduje swoje bohaterki. Można by rzec nawet, że jego specjalnością jest »teatr istnień«. Wyłania je – skąd? Z nicości? Z otchłani? Z niebytu? Z przeszłości? Z własnego mrocznego ja?

Odpowiedź na te pytania znaleźć można w jednej z wypowiedzi dramatopisarza: »Od blisko trzydziestu lat opowiadam w moich jednoaktówkach o bohaterach, którzy tworzą równoległe plemię żyjące tuż przy nas; tych pozornie normalnych, dobrze zorganizowanych, podporządkowanych regułom społecznym i obyczajowym«.

One (oni) są. Spotykamy je (ich) każdego dnia w naszym, tak bardzo normalnym życiu. Ale w teatrze czy – jak teraz – w lekturze dopiero się stają. Słowo po słowie, w miarę rozwoju zapisanych zdarzeń, ich istnienie jest coraz pełniejsze. Ten proces stawania się postaci inaczej przebiega w lekturze, inaczej na scenie. Zostawmy teatr Villqistowi. Tym razem nie dostaliśmy zaproszenia na spektakl. Przed nami tekst dramatu, który napisał i dał nam do czytania".


Prapremiera dramatu miała miejsce w Teatrze Śląskim 8 maja 2015 (Scena Kameralna).

Wydanie publikacji dofinansowane przez Uniwersytet Śląski w Katowicach.


[Wydawnictwo słowo/obraz terytoria, 2020]